Tuesday 19 July 2011

कोरे क्षण

                                             माझ्या मनीच्या उंबरी
                                             शब्द येऊन थांबती
                                             जीवनीचे क्षण किती
                                             चित्ररुप  पावती

                                                                              कधी पहाटे अरुण
                                                                              घेई ढ़गांची दुलई
                                    शांत नीरव या राती
                                     येती स्वप्नांच्या वराती  

          वाट तुझिच पहात
           कधी ऊगवे पहाट         
           गर्द झाड़ींची कमान
                 शुभ्र धुक्यातील वाट 
                                                                      


       
                                     तांबड़्या साड़ीच्या
                                      सोनेरी किनारी
                                      कधी संध्याच सागरी
                                      नीज सौदर्य न्याहाळी
पावसाच्या सरी कधी
चिंब होऊनिया गाती
भिजूनही शब्द माझे
कोरड़ेच राहती

                                     कितीतरी क्षण असे
                                     कोरे जसेच्या तसे
                                      गोठवुन ठेवले मी
                                      तुझ्यासह जगायचे

                                                -    लीनता.

2 comments:

  1. leenata........ khupach chan...ekdam dil se tula dad dili pahije..

    ReplyDelete
  2. लीनता जी ---- तुम्ही तर तुमच्या संवेदनशील जाणिवांचा कुंभमेळा च भरवलाय,
    तुम्ही तुमच्या शब्दांशी किती प्रामाणिक आहात याची प्रचिती देणारे तुमचे लिखाण भावले ---!

    सुभाष तोंडोळकर औरंगाबाद २१/१२/२०

    ReplyDelete